Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, Boğaziçi Üniversiteliler Derneği'nin 14. Genel Kurulu'nda yaptığı konuşmada, gerek bilim çevrelerini gerekse Türk kamuoyunu rahatsız eden üslup ve içerikli eleştirisiyle bir kez daha gündeme geldi.

Üstelik eleştirdiği yüksek öğretim kurumu, uluslararası sıralamada Türk üniversiteleri arasında birinci sıradaki gözde üniversitelerden biri olan Boğaziçi Üniversitesi'ydi!

Özetle; Boğaziçi'ni 'yerli ve milli değerlere dayanmadığı' yönünde eleştiriyor, "Ülke ve milletin değerlerine yaslanamadığı için uluslararası alanda beklediği yere gelememiştir" diyordu!

Buraya kadar okuyup 'ne yani, Cumhurbaşkanı ülkesindeki herhangi bir üniversiteyi eleştiremez mi' diyen olacaktır kuşkusuz.

Elbette eleştirebilir.

Hiç kimse ya da kurum, kuruluş eleştiri dokunulmazlığına sahip değildir, olmamalıdır da.   

Biliyoruz ki eleştiri; eksik gediklerin giderilmesinde ve hatta doğru istikamet belirlemede yapıcı rol oynayan önemli yollardan birisidir.

Önemli olan, eleştiren tarafın söz konusu eleştirisi ile eleştirdiği kişi ya da kurumun özelliği arasında mantık çerçevesinde bağıntı kurup kuramadığıdır.

Mesela Sayın Erdoğan 'Boğaziçi Üniversitesi her ne kadar ülke çapında en gözde üniversitelerimizden biri olsa da yürütmenin talep ettiği bilimsel desteği vermekte yetersiz kalıyor' ya da 'gerek iş dünyasının gerekse diğer kamu kurumlarının bilimsel taleplerine yanıt vermiyor' deseydi!

Erdoğan'ın böyle bir çıkışı hem eleştirel olarak muhataplarının kendilerini sorgulamasına katkıda bulunmuş olacak hem de kurumun hedeflerini daha yüksek noktalara çekmesini teşvik etmiş olacaktı.

Bunun yerine herhangi bir üniversitenin üstüne vazife olmayan hususta eleştiri oklarını yöneltmiş, dahası toplumsal ayrışımın en etkin argümanlarından biri olan dünya görüşü ile bağ kurarak adı geçen üniversiteyi suçlamıştır.

Yanlışlık buradadır.

Üniversiteler, dünya görüşü, ırk, din, mezhep, meşrep yerine evrensel konular ya da olaylar arasından seçim yaparak yöntemli araştırma ile bilgi üretme ve geleceğin bilim insanları olacak öğrencileri yetiştirme gibi asli görevleri ile iştigal ederler.

Dolayısıyla her kurum kendi iştigal alanı ile eleştirilebilir, daha fazlasıyla değil.

Unutulmamalıdır ki bilimin yerlisi, yabancısı, milli ya da gayri millisi yoktur.

Buna karşın siyaset ve siyasetçiler millilik hususunda eleştiriye son derece muhtaçtırlar!