Bu okulun öyle bir ünü vardı yıllarca. 1980 öncesinin en "cıvcıvlı" dönemlerinde bile, yöneticilerin marifeti ve dirayeti ile, tabii öğrencilerin da kararlı duruşu ile, o canım kampüse polis-asker girmemişti. Sıkıyönetim dönemlerinde bile, bir tür diplomatik "entente" ile, güvenlik kuvvetleri dışarıda tutulmuştu. Olağanüstü başarıdır.

Çok nadir durumlarda, polisin ya da askerin ifade için öğrenci "alması" söz konusu olduğunda, bir tür kibar protokol uygulanmıştır.

Benim şahsen başıma geldi de oradan biliyorum.

Yıl 1979... Sıkıyönetim var o zaman İstanbul'da (belki de yurt çapında... Okulda (sanıyorum yemekhanede) çalışan emekçilerin bir grevi söz konusuydu. Biz de yurtsever devrimci öğrenci hareketi temsilcileri olarak onlara destek vermiştik. Yemekhanede grevci emekçiler adına sendika temsilcisi bir arkadaşımız bir konuşma yapmıştı. Ben de, "Emekçilere destek için yemekhaneyi en azından bir günlük boykot edelim ve dayanışma gösterelim" mealinde bir konuşma yapmıştım (her zamanki gibi bir masanın üzerine fırlayarak) ..

Öğleden sonra. Öğrenci İşleri Müdürlüğü'nden bir yetkili bana gelerek "Zafer, Merkez Komutanlığı'ndan inzibatlar seni almaya geleceklermiş. Kaçsan iyi olur.. Başın fena dertte" diyerek uyarıda bulundu. Sendikacı arkadaşımıza da aynı şeyi söylemiş.. "Pek iyi ünlü olmayan" bu yöneticinin kışkırtma amacını sezmiştik ikimiz de..

İstişarede bulunduk. Okul yönetimine de haber verildi. Sonunda, inzibatların gelip bizi almaları ama, kampüse girmeden bunu yapmaları yolunda mutabakat sağlandı. Kapıya gelen Jeep'e bindirilip götürüldük.

İkimiz de, o geceyi Beşiktaş'taki inzibat karakolunda gözaltında geçirdik. İfadelerimiz alındı. Sabaha karşı da bizzat İnzibat Komutanı odasına davet edip "Boğaziçili olmanın ayrıcalığını hissettirerek" birer çay ısmarlayıp serbest bıraktı.

Yine inzibat aracı (Sıkıyönetimin nezaketine bakar mısın?) ile okulun kapısına getirilip okula teslim edildik. Dava konusu filan da olmamıştı eylemimiz. Neticede "konuşma" yapmıştık. Yakıp yıkmamıştık, adam öldürmemiştik. Askerin, astığı astık, kestiği kestik günlerinden söz ediyorum, üstelik.

Hey gidi günler."

Facebook / Zafer ARAPKİRLİ