İşte o yazı:
"BAĞIRMA...
Bak, seni anlıyorum.
Bir şekilde ikna olacağımıza, bizi inandıracağına pek inanmıyorsun. O yüzden "Çok bağırırsam belki..." diye sesini yükseltiyorsun. Evet, öyle zanneder insan. Daha yüksek sesle ve bir şeyi 1000 kez söyleyince, karşısındaki "nasıl olsa anlar, ikna olur" zanneder.
Ama öyle değil bu iş be annem...
Bak sana bir iki örnek vereyim:
- Defalarca hırsızlıktan mahkûm olmuş, 328 sabıkası olan birini gördüğünde kapısını sıkı sıkı kilitler ya insan,
- Uçan kuşa tecavüz eden, eşiktekine beşiktekine sulanan, dişi sinek bile gördüğünde beyni ile tenasül uzvu arasındaki iletişim hızlanan bir sapığı evine "yatıya" davet etmez ya,
- Benzine su katmaktan sabıkalı bir akaryakıt istasyonuna, ellerini yıkamayan garsonların çalıştığı bir lokantaya, terazisi hileli bakkala asla uğramaz ya...
Tam da bu nedenle, üstelik en büyük 3 hasleti 1) Yalan söylemek 2) Kandırılmak 3) Kandırmak olan birine neden inanalım?
Bir tek neden söylesene...
Bir tek neden.
O yüzden.. Bağırma.
Bebekler uyuyordur bir yerlerde. Yaşlısı var, hastası var, yorgun emekçisi var, dertlisi var.
Şşşşşşşş...."
